Ana içeriğe atla

Benim Adım Nesrin

Benim adım Nesrin. Fransa’da doğdum. 22 yaşındayım. Annem ve babam Türkiye’de doğmuşlar. Sonradan 1980’li yıllarda Fransa’ya gelip yerleşmişler. Ailem Hristiyan bir aile. Soy olarak da Ermeniyiz. Sizlerin bi çoğunuzun ailesi de müslümandır değil mi ? Sizler az veya çok dininizi biliyorsunuzdur. Belki bilmeyeniniz de vardır. Benim Hrıstiyan olan ailemin içinde Müslüman olan yanlızca ben varım.

15 yaşında İslamı seçtim. Şu anda 22 yaşındayım. Hidayete erişim tam 7 sene oluyor elhamdulillah. Hani Allah-u Teala diyorya : “Kim hidayet isterse ona hidayet yolarını açarım ”. Öyle bir duygu ki kelimeler yetmez, cümleler yetmez, tam olarak yaşanır. Küçüklüğümden beri tanıdığımız bir Türk ailesi ile görüşüyorduk.



Annem anneleriyle, bende kızlarıyla arkadaşlık ediyorduk. Ben devamlı onların evlerine gidiyordum. Daha sonra bu ailede gördüğüm islami güzellikler ve sıcak hava sebebiyle kendimde bir huzur hissettim. Arkadaşım bana İslamı anlattı. Daha sonra kendi kendime sordum: Niye ben Müslüman olmuyorum? dedim. Kelime-i Şehadet getirdim ve Müslüman oldum elhamdulillah.



Daha sonra annesi bana Allahı’n ne kada büyük ve yüce olduğunu anlatı. Kalbimde Allah aşkı doğmaya başladı. Sanki ben bu dünyada değilim, bambaşka bir alemdeyim. Çok tuaf bir duygu. Sonra benim için yeni bir hayat başladı, yeni bir yaşam. Babam çok karşı çıktı. Kesinlikle istemiyordu. Annem için pek fark etmiyordu, karşı gelen en çok babamdı.

İlk zamanlar babamdan sakladım Müslüman olduğumu. Namazlarımı kılarken kapımı kilitliyordum, ondan gizli kılıyordum. Tabiki bunlar kolay olmuyordu. Bir keresinde anahtarımı kaybettim, koyduğum yeri hatırlayamadım. Namaz kılmam gerekiyordu. Kapının arkasına sandalye, dolap gibi ağır şeyler koymaya çalıştım. Babam kapıları kontrol ediyordu ve benim kapımı zorlayarak girdi. Beni namaz kılarken gördü. Namazım bitince bağırdı, çağırdı ama hamdolsun vurmadı. Ancak bazı sözler vardır ki dövmekden daha beterdir.



Sen Hristiyansın dedi bana. Beni Müslüman olarak çok zor kabul etti. Çok zor bile olsa zamanla kabuletti elhamdulillah. Daha sonra islami bir okula gitmeye kara verdim. Kendi kendime; ”Mademki Müslüman oldum temel dini bilgiler almam lazım”dedim. Müslüman dostlarımın yardımı ile Belçika’da bir islami okula (İbn-i Sina İslam Enstitüsüne) yazıldım.



Tabiki bütün aile ayağa kalktı, hiç kimse istemiyordu benim bu okula gitmemi. Neyse zor oldu ama başardım Rabimin yardımıyla. Birkaç yılda dinim İslam hakkında birçok şey öğrendim. Ancak kitaplardan öğrendiklerime bakınca günümüz müslümanlarını gördüğüm zaman çok üzülüyorum.

Müslümanlar maalesef harama düşebiliyorlar, ahlaken kötü davranışlarda bulunabiliyorlar. Belki günümüz müslümanları da dinlerini tam olarak öğrenmiyorlar. Maalesef örnek olamıyorlar ve ellerindekinin kıymetinin farkında değiller. Bu beni çok, çok üzüyor. Kardeşlerim ! her şeyin, elinizdekilerin kıymetini bilim. Elinizdeki nimeti geri çevirmeyin.



Çünkü İslam’ı zor bulanlar ve çok zorluklarla yaşayanlar var. Lütfen onarı düşünerek davranın. Dininizi çok güzel öğrenin, cahil kalmayın, güçlü ve cesaretli olun. Sizlere Müslüman demiyorum; ben sizlere ”kardeşlerim”diyorum. Çünkü gerçekten bana bir çok kişi kardeşlik yaptılar. Sizlerde kardeşliğinizi gösterin lütfen. Allah-u Teala diyor ya Hucurat Suresi’nde ”Müslüman ancak müslümanın kardeşidir…..”.



Böylece bütün müslümanlar kardeştirler. İnşaallah bir çok şeyi düşünürsünüz ve ibret alırsınız.Rabbim beni buna sebep kılsın. Bana ve bütün kardeşlerinize dua edin. Kendinize iyi bakın, Allah emanet olun.

Kardeşiniz NESRİN (Christine) ELDEMİR

(alıntı)