Bugün yaşadığım bir olaydır. Tüm gerçekliği ile paylaşıyorum:
Kızımla okul sonrası parka gittik. Bir çocukla arkadaş oldu salıncakta. Adı Ecrin. O kız tutturdu evdeki Zeynep bebeğimi görün diye. Evine gittik. İnanın oturacak koltukları bile yok. Fakirliğin ötesi! Baba inşaat amelesi, anne maalesef zeka özürlü. Kızım üzüldü ve sordu: Baba paran var mı koltuk alalım arkadaşıma.
Tamam dedim. Babasını ikna edip ModaLife mobilyaya gittik. Ne eksiği varsa aldım. Ama 12 bin liralık alışverişe param yetmediği için taksitle aldım.
Para mühim değildi, hem o gariplere yardım ettik hem kızım mutlu oldu sonuçta. Eve dönüp eşime anlattım. ‘Neyse bu yaz tatile gitmeyiz dedi, gülümsedi.
‘ Asıl mucize şimdi geliyor! Yardım ettiğim amele baba çalıştığı inşaatın sahibine durumu anlatıyor. Patronu aradı beni. ‘ Hocam, bir hafta bizim şirket personeline eğitim vermenizi istiyoruz. Ücret olarak 30 bin lira ödeyeceğiz… Kabul ettim 🙂